Today, on the 55th death anniversary of Kazimierz Wierzyński, the Polish Museum of America honors the life and legacy of this remarkable poet, prose writer, and essayist.
Born on August 27, 1894, in Drohobych, Wierzyński's journey was marked by resilience, passion, and an unwavering commitment to his homeland. The Sejm of the Republic of Poland has designated 2024 as the Year of Kazimierz Wierzyński, recognizing his invaluable contributions to literature and the enduring spirit he infused into the Polish people.
Graduating from the classical high school in Stryj in 1912, Wierzyński went on to study philosophy, literature, and history at universities in Krakow and Vienna. His debut in 1913 with the poem "Hey, when, when!" marked the beginning of a literary journey that would intertwine with Poland's tumultuous history.
During World War I, Wierzyński actively participated in the independence movement, joining the Falcon Teams and the Eastern Legion. Captured by the Russians in 1915, he endured captivity in a prisoner of war camp in Ryazan, later escaping to contribute to the underground activities of POW in Kiev. His return to Warsaw in 1918 marked the start of his active involvement in the capital's literary scene.
Co-founder of the poetry group "Skamander" and contributor to various literary publications, Wierzyński's impact extended beyond the written word. In the Polish-Soviet War, he served as a propaganda officer and continued his literary pursuits, earning accolades such as the Golden Laurel of the Polish Academy of Literature and the State Literary Award.
Forced to flee during World War II, Wierzyński found refuge in the United States, contributing to "Tygodnik Polski" and collaborating with Radio Free Europe. His writings during this period, symbolized by volumes like "Earth-Wilczyca" and "Crosses and Swords," transformed him into the bard of fighting Poland.
In 1964, Wierzyński moved to Europe, settling in Rome and later in London, where he passed away on February 13, 1969. His ashes were transferred to Poland in 1978, a symbolic return to the country he passionately wrote about during the war.
Today, we remember Kazimierz Wierzyński for his commitment to freedom and the enduring words that continue to resonate with the soul of Poland.
###
W 55. rocznicę śmierci Kazimierza Wierzyńskiego Muzeum Polskie w Ameryce składa hołd niezwykłemu życiu i dziedzictwu tego wybitnego poety, prozaika i eseisty. Urodzony 27 sierpnia 1894 roku w Drohobyczu, drogę życiową Wierzyńskiego cechowała pasja i niezachwiane oddanie ojczyźnie. Sejm RP oficjalnie ogłosił rok 2024 Rokiem Kazimierza Wierzyńskiego, doceniając jego wkład w literaturę i trwały wpływ, jaki wywarł na naród polski.
Po ukończeniu gimnazjum klasycznego w Stryju w 1912 roku Wierzyński studiował filozofię, literaturę i historię na uniwersytetach w Krakowie i Wiedniu. Zadebiutował w 1913 roku wierszem „Hej, kiedyż, kiedyż!” który zapoczątkuje jego podróż literacką, splecioną z burzliwą historią Polski.
Podczas I wojny światowej Wierzyński brał czynny udział w ruchu niepodległościowym, wstępując do Drużyn Sokolich i Legionu Wschodniego. Przebywał w niewoli rosyjskiej od 1915 r., w obozie jenieckim w Riazaniu, skąd uciekł, aby wziąć udział w konspiracyjnej działalności jeńców wojennych w Kijowie. Powrót do Warszawy w 1918 roku zapoczątkował jego aktywne zaangażowanie w stołeczną scenę literacką.
Wierzyński by współzałożycielem grupy poetyckiej „Skamander” i współpracownikiem różnych publikacji literackich, ale jego wpływ wykraczał poza słowo pisane. W czasie wojny polsko-bolszewickiej pełnił funkcję oficera do spraw propagandy i kontynuował działalność literacką, zdobywając wyróżnienia, m.in. złoty medal w konkursie literackim IX Olimpiady, w 1935 roku Złoty Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury, a w 1936 roku Państwową Nagrodę Literacką.
Zmuszony do ucieczki w czasie II wojny światowej Wierzyński znalazł schronienie w Stanach Zjednoczonych, pisząc do „Tygodnika Polskiego” i współpracując z Radiem Wolna Europa. Jego pisma tego okresu, których symbolem są tomy „Ziemia-Wilczyca” oraz „Krzyże i Miecze”, uczyniły z niego wieszcza walczącej Polski.
W 1964 Wierzyński przeniósł się do Europy, osiedlając się w Rzymie, a później w Londynie, gdzie zmarł 13 lutego 1969. Jego prochy przewieziono do Polski w 1978, co było symbolicznym powrotem do kraju, o którym z pasją pisał w czasie wojny.
Dziś pamiętamy Kazimierza Wierzyńskiego za jego zaangażowanie na rzecz wolności i trwałe słowa, które wciąż rozbrzmiewają w duszy Polski.
