April 19 marks the anniversary of a somber chapter in history that forever echoes the resilience and bravery of the human spirit. On April 19th, 1943, smoke billowed over the skies of central Warsaw as the Nazi German occupying forces sought to extinguish the last flickers of hope within the Warsaw Ghetto.
Facing the imminent threat of deportation to the death camps of Majdanek and Treblinka, the courageous souls of the Warsaw Ghetto made a defiant stand. Rather than surrendering to the horrors of their oppressors, they chose to rise up and fight for their dignity and freedom.
Before World War II engulfed the world, Poland sheltered over three million Jews, constituting 10% of its population, with Warsaw alone boasting a vibrant Jewish community rivaling only New York's.
As Nazi forces systematically herded Jewish inhabitants into ghettos, stripping them of their dignity and possessions, a glimmer of defiance emerged. On July 28th, 1942, the Jewish Combat Organisation (ŻOB) was born, comprised predominantly of young members of Jewish political parties.
On April 19th, 1943, Nazi troops stormed the Warsaw Ghetto during Passover, intent on annihilation. Yet, the brave souls of ŻOB met the onslaught with fortified resolve, engaging in armed resistance. Their courageous stand thwarted the Nazis' initial plans, prompting a change in leadership and escalating brutality.
For nearly a month, the ghetto's defenders valiantly held their ground, defying all odds. However, on May 16th, 1943, Jürgen Stroop's ruthless hand crushed their rebellion, symbolized by the demolition of the majestic Great Synagogue. Despite their valor, most insurgents perished, and the remaining inhabitants faced deportation to death camps.
Though a mere handful survived, their legacy endures, a testament to the unyielding human spirit in the face of unimaginable adversity. Today, as we pay homage to their sacrifice, let us reaffirm our vow to never forget the atrocities of the past and strive for a world where such horrors are never repeated.
===
19 kwietnia przypada rocznica ponurego rozdziału w historii Polski, który na zawsze będzie odzwierciedlał odporność i odwagę ludzkiego ducha. 19 kwietnia 1943 roku nad centrum Warszawy unosił się dym, gdy nazistowskie niemieckie siły okupacyjne próbowały zgasić ostatnie przebłyski nadziei w warszawskim getcie.
W obliczu bezpośredniego zagrożenia deportacją do obozów zagłady na Majdanku i Treblince odważne dusze warszawskiego getta zbuntowały się. Zamiast poddać się okropnościom swoich prześladowców, woleli powstać i walczyć o swoją godność i wolność.
Zanim II wojna światowa ogarnęła świat, Polska była miejscem zamieszkania ponad trzech milionów Żydów, co stanowiło 10% jej populacji, a sama Warszawa szczyciła się tętniącą życiem społecznością żydowską, rywalizującą jedynie z nowojorską.
Kiedy siły nazistowskie systematycznie gromadziły żydowskich mieszkańców w gettach, pozbawiając ich godności i mienia, pojawił się przebłysk buntu. 28 lipca 1942 r. narodziła się Żydowska Organizacja Bojowa (ŻOB), zrzeszająca głównie młodych członków żydowskich partii politycznych.
19 kwietnia 1943 roku w czasie Paschy wojska hitlerowskie wtargnęły do getta warszawskiego z zamiarem zagłady. Jednak dzielni reprezentanci ŻOB stawili czoła atakowi ze wzmocnioną determinacją, podejmując zbrojny opór. Ich odważna postawa pokrzyżowała początkowe plany nazistów, powodując zmianę przywództwa i eskalację brutalności.
Przez prawie miesiąc obrońcy getta dzielnie nie ustępowali, pokonując wszelkie przeciwności losu. Jednak 16 maja 1943 roku bezwzględna ręka Jürgena Stroopa stłumiła ich bunt, którego symbolem było zburzenie majestatycznej Wielkiej Synagogi. Mimo waleczności większość powstańców zginęła lub odebrała sobie życie, a pozostałym mieszkańcom dana była deportacja do obozów zagłady.
Chociaż zaledwie garstka przeżyła, ich dziedzictwo trwa, co stanowi świadectwo nieustępliwego ludzkiego ducha w obliczu niewyobrażalnych przeciwności losu. Dziś, składając hołd ich ofierze, potwierdźmy naszą przysięgę, że nigdy nie zapomnimy okrucieństw przeszłości i będziemy dążyć do stworzenia świata, w którym takie okropności nigdy się nie powtórzą.
